حقیقت تنهاست...

حقیقت تنهاست

جوانم ز برون و کودکم ز دیده ام  *   عاشق نجم و حکمت و تیشه ام.

ز دیده یتیم آمده این جوان برون *    در آسمان به دنبال خداست،  نظم و علوم.

چین و چروک پرست نیست ساده دل   * خسته ز کار دنیاست فسرده پاره دل

عشق در دل پر درد خار مغیل شده  *   گر نباشد نباشم مائده ناف جنین شده

هر صبح دویدن بدنبال سگ کارم شده   * کمیته مدد اهالی وظیفه و بارم شده

گرچه روزگار شبنم پیشانی ارزانی داشته  *   عرفان بهر حمالی مردانه کاشته

 برسد روزی برود روزگاری نیاید 

حقیقت بماند تنها و بیچاره...