درس هایی در باب کار پژوهشی در دانشگاه

سلام تو این پست سعی میکنم نکاتی رو در باب انجام پروژه های پژوهشی در دانشگاه های ایران رو بهتون بگم.

مقدمه:

دانشگاه های ایران برای انجام پروژه های پژوهشی مخصوصا برای یه مخترع که بخواد کار کنه جای خوب اما خطرناکی هستش.این خطر ناک بودن ناشی از مدیریت و سیاست های بد مسئولین رده بالای مملکت هست اگه نکاتی رو که بهتون میگم رو رعایت نکنید انجام دادن پروژه دست آخر جز ضرر مالی و جانی چیزی به ارمغان نمیاره دارم جدی میگم.نکات با فرض اینکه شما میخواهید تنهایی کار کنید درنظر گرفته شده.

موارد زیر رو با دقت بخوانید:

1. شاید یکم از این واقعیت وحشت کنین اما در ایران مالیات بر پروژه داریم! مقدار این مالیات دقیقا مشخص نیست اما معمولا برای ماشینکاری و کارهای کارگاهی مطرح میشه.به طور پیش فرض شما به ازای هر یک میلیون تومان حدود 170 هزار تومان براش کنار بزارید وگرنه دست آخر باید از جیب مبارک بدین.(به ازای هر یک میلیون تومان 830 هزار تومان حق دارید خرج کنین!)
2. حداقل مقدار  بودجه پژوهشی رو عدد 5 میلیون تومان در نظر بگیرید. این عدد واقعا برای ساخت نمونه اولیه از هر ایده ای کافیه فقط مالیات رو از همون اول از روش بردارید و یه جای امن قایم کنین.
3. اگه پول کم آوردید یا بودجه تموم شد اصلا از جیب خودتون خرج نکنید چون به لحاظ قانونی ممنوعه بهتون برنخواهد گشت یا اگه خیلی زرنگ باشید حداکثر نصف شو میگیرید.میتونید درخواست متمم بودجه کنین اصلا نگران نباشید.در مدت سه ماهی که منتظر بودجه متمم هستید میتونید کار گزارش نویسی و اصلاح ایده و تحقیق رو انجام بدید.
4.  دانشگاه، هزینه های ایاب و ذهاب و خورد و خوراک شما رو به رسمیت نمی شناسه و برای آن حق بودجه قائل نیست ولی شما حدود 10 درصد از بودجه رو برای این موضوع کنار بزارید. مجموع این هزینه ها رو میتونید در قالب فاکتور آژانس در پروژه بگنجانید.
5. همیشه در بدنه تیم ها کار کنین تا از نظر روانی دانشگاه نتونه شمارو تحت فشار بزاره.
6. هرچقدر که میتونید تخفیف بگیرید اما در فاکتور عدد واقعی رو وارد کنین.این پول های اضافه به شما کمک میکنه پروژه رو سریع تر تموم کنین پس حلاله نگران نشید.
7. اگه بودجه تموم کردید نزارید از بودجه پروژه های دیگه کمک هزینه بدن بهتون به سه دلیل!  اول فاکتور های با ارزش تون رو از دست میدید دوم حسابا قاطی پاتی میشه و سوما ممنوعه و اگه آخر کار مشکلی پیش بیاد زبون تون کوتاهه نمیتونید حق تون رو بگیرید.
8. از آخر سال بترسید! تو ایران آخر سال که میشه باید سال مالی هم تموم بشه و هرچی بودجه مصرف نشده هست به خزانه برگرده. استراتژی شما برای بودجه گرفتن، تعریف یک فاز پروژه ها در نیمه اول سال و تعریف چند فاز پروژه ها در نیمه دوم سال باشه. همچنین در نیمه دوم سال طوری بودجه بگیرید که در پایان سال چیزی ازش باقی نمونه.(برای مالیات هم فاکتور آژانس کنار بزارید). مثلا اگه پروژه ای داشتید دو میلیون برا فاز اول چک بگیرید و سه میلیون برای فاز دوم(که میوفته برا نیمه اول سال آینده)
9. این نکته مهمه تا زمانی که پروژه رو تموم نکردید برای شرکت در هیچ مسابقه،  نمایشگاه، همایش و کنفرانسی برنامه ریزی نکنید چون باعث به وجود آمدن ضرب العجل های کاذب و بی مورد برای اتمام پروژه میشه.اینو هیچ وقت یادتان نره زمان تحویل پروژه ها آخر سال است!حتی اگر زودتر تمومش کردید بزارید آخر سال تحویل بدید(نیمه دوم سال تحصیلی).
10. این نکته رو حتی خودمم حال نداشتم اجرا کنم اما در حین پروژه عکس و فیلم بگیرید از همه چیز حتی بازاری که میرید توش قطعه بخرید!بحث ماشینکاری و قطعات مونتاژ شده هم جداست حتما ازشون فیلم و عکس بگیرید(انگیزه تون یکی مستند سازی باشه دیگری ساختن یه رزومه طلایی!) 
11. ارائه پیش فاکتور به  دانشگاه بهترین راه برای دریافت بودجه به صورت پول نقده. البته در مورد خرید قطعه معمولا مسئول خرید یا همون کارپردزد محترم میاد و گند میزنه به نقشه تون اما درمورد ساخت و هزینه های کارگاه بلاخره یه مقداری دستتون رو میگیره.
12. ن) قطعه که میخرید باید بره دانشگاه تاییدش کنن برگرده کارگاه. اگه  وسیله دارین این فرصت خوبیه که یه فاکتور آژانس کنار بزارید. عددش هم نجومی نباشه حداکثر 50 تومان.

ن) حتما یه سمت فاکتور آژانس، یا دانشگاه باشه یا بازار و طرف دیگه کارگاهی که توش کار میکنین. (منظور تعیین مبدا و مقصد است)

ن) میتونید در حین انجام پروژه قایمکی یه اظهارنامه هم تو اداره ثبت اختراع به نام خودتون ثبت کنین و در پایان پروژه محصول نهایی رو به نام خودتون ثبت کنین. این رزومه شما رو طلایی تر میکنه. 

نکته آخر)معمولا در تیم ها ارتباط ها بیشتر از رسمی،دوستانه و گرمه اما شما سعی کنین موارد بالا رو تنها به نفع خودتون انجامش بدید نه هم تیمی هاتون.

اونایی که با این حرفا مخالف هستن از من خرده به دل نگیرن این کارها دست آخر ماست مالی جهالت مدیران و مسوولان تصمیم گیرنده مملکت هست.

اگه زورتون میرسه ازشون بپرسید چرا دانشجوی مملکت باید به دلیل سوء ظن ها و افکار مزخرف شماها بردگی کنه؟

سوالی بود بگین جواب میدم.

آیا باید در تایید یا رد یک موضوع احتیاط کنیم؟

مراقب نظرات خود باشید!دلواپسان در کمین اند!:|

خیلی اوقات نظر دادن کار راحتیه!اصلا نیازی به فکر کردن هم نداره بدیهیه که نباید به دیگران اعتماد کرد یا مثلا دخترا رانندگی شون ضایعس و پسرا همشون لاف میزنن. بسته به اینکه در چه محیطی باشین نظر جمعی به این مسائل یکیه یا مثبت یا منفی.در مواردی نظرات عقیدتی هم هست که مثلا میگه زن ها رو باید محدود کرد و مردها رو باید کشت و سربه نیست کرد و غیره! من که عقلم نمیکشه اگر مثال هایی از این دست داشتین بدین اضافه کنم. باور کنین یا نه واقعیت اینجاست که در همچین جمع هایی با وجود یکسان بودن صداها ،به معنای واقعی همدلی وجود نداره و همین باعث ایجاد مشکلات بزرگی میشه.

در ایران متاسفانه یه سیستم بسیار بسیار بدی وجود داره به نام نظام بودجه!سکته میزنید اگه بفهمید پولهایی که شما حتی رویای داشتنش رو نمیبینید تحت اختیار مسئولینه برای مشکلاتی که هیچ وقت تو زندگی تون بهش تفکر نکردید. این سیستم در سطح جهان هم وجود داره و اعداد بودجه هم نجومی تره.

اگر یخوایم به صورت ریشه ای بررسی کنیم ،افرادی در این دنیا که معمولا کارشون گرفتن ماهی از آب گل آلوده(گرفتن بودجه برای حل مشکلاتی که شما بزرگشون کردید و غیره) چه در این جمع های کوچک و چه در سطح ملت ها و حتی در سطح جهان سعی میکنن اعتباری رو که شما ندانسته از رای گیری غیر رسمی خود تولید کردید بدزدند(به سرقت ببرند) و برای پیش برد منافع خودشون(که میتونه ضربه زدن به شما یا عزیزان تون یا هرچیزی باشه) استفاده کنن.

 از دید اقتصادی این یه فرصت شغلی بزرگه چون در این شیوه کسب درآمد حتی ذره ای همدلی با دیگران احتیاجی نیست!

خیلی راحت به حرفای یه عده از مردم یواشکی بدون اینکه شما رو بشناسن گوش میدین بعد چندتا سوال بحث برانگیز می پرسید نظرات جمعی شون رو که شنیدین اگر منفی بود عنوان طرح یک مسئله بزرگ می کنید(که قبلا تو اون جامعه به چشم نیومده) تاجاهای دیگه مطرحش کنید.

اگرم مثبت بود برای اختلاف انداختن بین دسته های مردم ازش استفاده خواهید کرد. در هر دو صورت شما عامدانه باعث ایجاد حساسیت و بی نظمی شدید که ب�%B