لَخت بودن... مسئله یا ویژگی ایرانیان؟

هر وقت دور هم جمع می شیم غیر ممکنه بحث اجتماعی پیش بیاد و جمع راجع بهش خوش بین باشه. اگر هم کسی بخواد برخلاف آنچه جمع قضاوت میکنه اظهار نظری کنه با جملاتی مانند " اشتباه میکنی" و "حرفت نا پخته اس " و غیره مواجهه میشه. 

میدونید تا اینجا که بزرگ شدم و تو این مملکت زندگی کردم متوجه شدم مردم ایران فوق العاده نسبت به تغییر لَختی از خودشون نشون میدن. لَختی یعنی مقاومت نشان دادن به تغییر مسیر که قانون اول نیوتون هم هست. لَختی زیاد مردم ایران نسبت به تغییر رو میشه به دو شیوه تفسیر کرد!

 اول دید منفی هست که لَختی رو مشکلی ریشه در جهل ایرانی میدونی و دید مثبت که اون رو ویژگی این مملکت در نظر میگیره. خب طبعا دید اول برای یه مسئول تصمیم گیرنده یعنی آخر راه و بن بستی از جنس پارادیم منطقی چون تنها راه رفع جهل رو فرهنگ سازی و صبور بودن میدونی.

اما مورد دوم که میخوام توضیح اش بدم حاصل بررسی و تحلیل های جدی خودمه. بنظرم بعد از یه سری سعی و خطا میدونم چطور باید از این ویژگی به نفع تغییر استفاده کرد.ببینید لَختی زیاد یعنی نیروی زیادی برای تغییر احتیاجه و ویژگی دونستن این مسئله یعنی بیاید برنامه ریزی کنیم جهت تولید این نیروی بزرگ! 

یکی از بهترین روش ها برای تولید این نیروی بزرگ بنظر من تولید حجمی عظیم اطلاعات و استفاده از نخبگان برای تولید پارادیم های همه پسند هست. یعنی ما بیایم تمامی نظرها و عقاید رو با دید "هم افزایی" اطلاعات بشنویم و بنویسم سپس با حجم عظیمی از اطلاعات گردآوری شده نخبگان رو تحت فشار بزاریم که پارادیم همه پسندی رو از این اطلاعات تولید کنند.

با این روش کلیدی بسیاری از مشکلات میتوان حل کرد شما هر مثالی هم که بزنی مهم نیست چون ابزار قدرت مندی در اختیار داری.لَختی بزرگ و نیروی بزرگ میتونه راه مناسبی برای رشد ایران و ایرانی در نظر گرفته بشه.