حس مبهم...

وقتی به خودم نگاه میکنم اولین ویژگی که میبینم عدم وفاداری به تخصص گراییه. اصلا دلم نمیخواد به مهندس بودن و فیزیک دان بودن و غیره محدود بشم.دلم میخواد همه چیز رو درک کنم و باهم درگیر کنم ببینم چی میشه؟

علم برای من تفریح و فلسفه،میوه نگاه منطقی موجود درونمه. من باهوش تر از یک انسان عادی نیستم فقط دلم نمیخواد مثل عوام فکر کنم همین. بنظرم مردم خلا علمی و اخلاقی دارند که اونا رو به اسارت میکشه.

بهتر بخوام بگم دلم نمیخواد اسیر باشم دوست ندارم بگم کی هستم. از نماد گرایی متنفرم. باید تا زنده ام انقدر حرفهای تازه بگم و کارهای نو و جدیدی کنم که بعد مرگ تا سالها تو ذهن مردم زندگی کنم. 

این اعتقادات رو دیگران ندارند همین منو تنها کرده احساس ابهام همیشه بهم فشار میاره نمیتونم از شرش خلاص بشم. تنها راه چاره ام شده کار کردن و ادامه دادن...