چند نکته راجع به رفتن و سفارش دادن به سازمان پژوهش ها و گرفتن تاییدیه اختراع

سلام. تواین پست راجع به نکاتی که کارکردن با سازمان پژوهش ها رو آسون می کنه رو متذکر میشیم تا مثل روزای اول ما موقع برگشتن به خونه دچار تشنج عصبی نشید و کارتون به سرم بکشه.اول از همه رفت و آمد به پژوهشکده است که یکی از مهم ترین قسمت های این نکات می باشد پس خوب توجه کنین.

سازمان پژوهش ها در نزدیکی شهرستان شهریار که یکی از توابع تهران هست فکر کنم قرار داره بنابراین این سازمان برای مخترعانی مناسبه که نزدیک به پایتخت قرار دارند. بقیه مخترعان می توانند به نزدیک ترین پژوهشکده یا دانشگاه خونشون برن مشکلی پیش نمیاد.سعی کین همیشه قبل رفتن به پژوهش کده تلفنی هماهنگی های لازمه رو انجام بدید وگرنه اونجا ممکنه با شخصی که باهاش کار دارید نتونید ملاقات کنین البته نه که نیاز به وقت ملاقات باشه ممکنه طرف نباشه یا جلسه باشه و یا دانشجوهاشو درس بده.در کل ادب هم حکم می کنه که یه هماهنگی هم بکنین تا وقت با ارزشتون تلف نشه.

از هرجایی که نزدیک به پایتخت هستید باید سوار ماشین های شهریار بشین حتی خود تهرانی های محترم هم باید بیان میدان آزادی سوار ماشین های شهریار بشن.ماشین دیگه ای سوار نشید که پیچاندن لقمه به دور سرتون هست.در کل چیزی حدود 40 تا 50 دقیقه تو راهید پس نگران دوری راه نباشید.همانطور که گفتم این پژوهشکده وسط ناکجاآباد قرار داره.حتما به راننده بگین که میخواهید ""پل بادامک"" پیاده بشین.

اگر از کرج سوار ماشین های شهریار بشین داخل شهر پیاده تون می کنند و باید یه تاکسی دیگه هم برای رفتن به پل بادامک سوار بشین.اگر ماشین دارید طبق آدرس ذکر شده در سایت سازمان پژوهش ها مسیر رو دنبال کنین.به پل بادامک که رسیدید یه پل عابر پیاده روگذر نارنجی رنگ رو می بینید.یه پرچم بزرگ ایران هم می بینید که 100 متری پل ساختنش خیلی باحاله.از پل عابر پیاده که رد شدید به سمت پل بادامک حرکت کنین یه 50 متر که طی کردید به یه سری صافکاری و کارواش می رسید و یه سه راهی که تابلو زده به سمت احمد آباد.اگه خوب اطرافتون رو نگاه کنین یه تابلو قهوه ای رنگ هم زده که سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران.

خیابانی که به داخل سه راهی میره رو یه ماشین بگیرید(که البته کار سختیه) و بگید مستقیم میرید(اگه اهل اون مناطق باشن بگید میرم پژوهشکده دم در اونجا پیاده تون می کنند.).یه نکته خیلی مهم هم بگم که حتما کارت شناسایی هم همراه تون باشه حالا یا کارت ملی یا گواهینامه یا کارت سربازی و غیره.بدون کارت شناسایی اصلا راهتون نمیدن خیالتون راحت.تو سایت سازمان پژوهش ها تو قسمت تماس باما لیستی از رئسای پژوهش کده های موجود رو گذاشتن دانلود کنین تا اونجا بتونید بگید با کی کار دارید.

مثلا اگه تاییدیه اختراع دارید باید برید دفتر مالکیت فکری با آقای بهرامی صحبت کنین یا اگر مشاوره یا سفارش خواستین نام رییس پژوهشکده رو بگید.اینم بگم که میتونید با یک کارت به تمام کاراتون برسید نیازی نیست برای هر ملاقات یه کارت بگیرید.پژوهشکده تا ساعت 4 عصر بازه بنابراین نیازی به عجله کردن نیست من خودم معمولا ساعتای 11 از کرج راه میوفتم و ساعت 1 اونجام و با کمال آرامش تا ساعت 4 تمام کارامو انجام میدم.

ظهر معمولا از ساعت دوازه و نیم میرن ناهار و نماز تا یک و نیم.شما هم تا رسیدین اونجا همین کارو انجام بدید البته نماز خوندن با خودتون اما نهار رو حتما برید خیلی خوبه البته پولیه هوابرتون نداره.چلوکباب کوبیده دستی شش هزار و پانصد ناقابل سعی کنین زود برید که تموم نشه مجبور بشین آش بخورید.بعد از ناهار یکم استراحت کنین تا ساعت 2 بعد برید به کارتون برسید.اگر تاییدیه اختراع میخواید برید دفتر مالکیت فکری و اگر سفارش یا مشاوره میخواید مستقیما برید پژوهشکده هایی که مدنظرتونه.

برای گرفتن تاییدیه اختراع اول فرم های لازمه رو از سایت سازمان بگیرید و بخونید بعد اقدام کنین. موارد مثل فیش بانکی،کپی مدارک شناسایی، یک نسخه از مدارک اختراع و ضمیمه کردن مدارکی که به جستجوی پیشینه اختراع شما کمک می کنه.

اونجا مراحل اداری برای گرفتن سفارش اینطوریه که یه فرم رو پر می کنین و بعد فرم میره تو جلسه و کل پروژه قیمت گذاری میشه.بعد به رسید بهتون میدن که برید فلان مبلغ رو به بانک بریزید و فیش رو تحویل بدید.خود اونجا به باچه کوچیک بانک ملت داره البته نمیدونم بشه اونجا واریز کرد یا نه اما عابر بانک ملت همراه داشته باشید که اگر قیمت کم بود واریز کنین تحویل بدید.اما من خودم فکر می کنم که بانک ملی باید واریز کنین عین قضیه گرفتن تاییدیه اختراع.برای گرفتن مشاوره هم نیازی به مراحل اداری نیست مستقیما به پیش اساتید برید و ازشون سوال کنین اگه بلد باشن بهتون میگن و اگر هم نباشن کسی رو معرفی می کنند که بتونه جواب بده.خیلی با ادب و با نزاکت باشید و طلبکارانه حرف نزنین.

زیادی هم پسر خاله نشین اونجا حداقل دانشجو هاشون دکتراست پس سعی کنین تا حد امکان رعایت اخلاق رو انجام بدید حتی اگر ازتون انتقاد کردند یا خسته بودید و غیره باز روی خوش نشون بدید چون بلاخره یه روزی کارتون به کسی که باهاش دعوا کردید میوفته و حسابی شرمنده میشین.ادمای خوبی اند هیچ وقت ازشون انتقاد نکنید کارشون رو بلد اند و کوتاهی نمی کنند خیالتون راحت باشه.

اگر تا قبل از ساعت 4 کارتون تموم شد بازم صبر کنین آخه برای برگشت سرویس دارند من همیشه با سرویس برمیگردم کرج اگه اینکارو نکنید موقع برگشتن خیلی اذیت میشین چون هم خسته اید و هم باید مثل من حداقل 4 تا ماشین عوض کنین واقعا سخته و هزینه بر.ولی اگر ماشین داشته باشید دیگه کارتون راحته.سعی کنین از تمام بخش های اونجا بازدید کنین. خود اساتیدی که تو سازمان پژوهش ها بودن به من گفتن که همیشه از بیرون پروژه میگیرن و انجام میدن بنابراین پروژه دادن به اونجا کار عجیبی نیست.

من خیلی ازشون پرسیدم که آیا سپاه اونجا نفوذ داره و میتونه از طرحها سوء استفاده کنه اونا هم بهم صریحا گفتن نه و حتی طی چند سال اخیر هم زیاد پروژه بهشون ندادن که انجام بدن. امروز دیگه تمام کارای سپاه رو قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاه انجام میده و دیگه به نهاد های متفرقه پروژه نمی دن.خیالتون راحت باشه ایده تون دزدیده نمیشه. جشنواره خوارزمی هم اونجا برگزار میشه امسال که تا آخر تیر ماه برای ارسال طرح وقت دارید هزینه ثبت نام هم 50 هزار تومانه.

سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران

اگه بگم کپ پنتاگونه دروغ نگفتم! خودتون میتونید برید ببینید البته حتما چادر مسافرتی هم ببرین(شوخی می کنم) آخه وسط بیابون 5 کیلومتری شهریار قرار داره. یه ساختمون داره هشت ضلعی عین پنتاگون و کلی هم فضای سبز(لامذهب درختاش اگه درست رشد کنن 3 سال دیگه میشه جنگل دیگه). یه پژوهشکده توش داره به اسم فجر انقلاب که در واقع یه دانشگاه سطح دکتراست و دانشجوی دکترا کمتر اونجا نمی بینین. کلی کارگاه و بخش های مختلف از الکترونیک و مکانیک گرفته تا کشاورزی و زیست شناسی و متالوژی و غیره تازه این یکی از 4 ساختمان پژوهشکده است.یه ساختمان دارن برای شیمی و یکی هم برای انرژی های نو و نانو و فکر کنم یکی هم برای تست پیشرانش. این پژوهشکده به نظر من نویسنده برای مخترعان کاملا مناسبه و میتونید اونجا یه  ایده رو کامل کنین. اساتید مهربانی هم داره البته نوع عصبانی هم دارن شکر خدا که برای خیس عرق کردتون به دنیا اومدن زیاد اونا رو جدی نگیرید.هر سفارشی اعم از مونتاژ،تهیه مصالح اولیه،تست های آزمایشگاهی رو میتونید سفارش بدید. قیمت ها هم اطراف 500 تا 1 میلیون تومان برای هر پروژه میگیرن و می تونید به عنوان ناظر اونجا حضور داشته باشید.خرده کاری ها هم مثلا تراشکاری یا تمیز کردن قطعاتی یا مونتاژ کیت الکترونیکی و غیره داشته باشید حداکثر 100 هزار تومان تمیز براتون انجام میدن. قیمت ها به نظر من مناسبه آخه هم افرادی که دارن متخصص اینکارن و هم آزمایشگاه و کارگاهشون مجهزه. خوبیش اینه که برای یه پروژه کامل میتونید روشون حساب باز کنین. من خودم الان میخوام بدم برام نیترید بور تهیه کنن آخه تو بازار پیدا نمی شه.مصالح اولیه رو بهشون بدم یه کوره 1500 درجه با اتمسفر نیتروژن کارم رو راه میندازه.سازمان پژوهش ها یه کتابخونه داره که مثل بقیه کتاب خونه ها اگه بخوای اونجا کتاب بخونی رایگانه ولی از محل کتابخونه میشه از سیویلیکا مقاله گرفت و یه کافی نت رایگان هم هست که پرسرعت ترین اینترنت ایران رو داره درست شنیدید گفتم پر سرعت ترین اینترنت کل ایران عددی بالغ بر 10 مگابیت و سرعت دانلود هم به 1.5 مگابایت درثانیه می رسه.من هر وقت میرم اونجا نیم ساعته 1.5 گیگ دانلود می کنم بر می گردم اونم تازه فلشم 2 گیگه خودمو محدود کردم. شرط می بندم از صبح یه لینک سنگین بزاری برا دانلود بری تا ساعت 4 عصر راحت 20 گیگ هم بتونه دانلود کنه.راستی گفتم گرفتن مقاله از سیویلیکا یه موضوع خیلی جالب یادم اومد. تو هر دانشگاهی هر دانشجو اگه مقاله بخواد باید از طرف کتاب خونه یه ایمیل مخصوص بهش بدن و فقط هم میتونه 2 تا مقاله در روز بگیره. من از این موضوع خبر نداشتم خودتون حدس بزنین چی شده دیگه. من با جیمیل ام تو یک روز 20 تا مقاله از سیویلیکا گرفتم! خب ایراد از خودشون بود نه از من. اصلا وقتی متصدی کتاب خونه داشت با دمپایی دنبالم میکرد گفت که از طرف شرکت طوری تنظیم کردیم که به جز ایمیل های خود سازمان به ایمیل های دیگه مقاله نده خب ایراد از من نیست دیگه مشکل از سیستم خودشونه. ولی بخیر گذشت به هر استادی می گفتم همراه با گاز زدن سرامیک از ته دلش می خندید.می گفتند دمت گرم عرفان دل مارو خنک کردی! ما خیلی وقته داریم بهشون التماس می کنیم که بزارن بیشتر از 2 تا مقاله بگیریم اما نمیزارن بعد تو با "جیمیل ات!!!!" "20 تا!!!!" مقاله گرفتی؟ اونم "یک روز؟؟؟؟" !!!  ولی متصدی کتاب خونه هم بهم یه لبخند زد و گفت که از این به بعد هر مقاله ای خواستی بگو برات میگیریم فکر کنم اونم دلش خنک شده بود مثل اینکه... ببین آدم تو بی خبری چیکارا که نمی کنه...

مخترعان چه مشکلاتی دارند؟

سلام.

تو این بحث راجع به مشکلات مخترعان عزیز مملکت مون حرف می زنم شاید مورد توجه افرادی قرار بگیره که تمایل به رفع این مشکلات دارند. و اینم اضافه کنم که هر کسی که بخواد به این مملکت کمک کنه نیازی به مقام و منصب و پول و ثروت نداره! اگه از نیم کیلو مغزی که تو سرمونه تنها دو گرم اون رو برای فکر کردن به مشکلات بکار بگیریم از انیشتن هم بهتر می تونیم مسائل رو حل کنیم.

مخترعان این مملکت گدا نیستن که نیاز به صدقه داشته باشن.خیلی ها فکر می کنند که کمک به مخترعان باید همراه با بلاعوض بودن و کم انتظار بودن باشه.

ما نیاز داریم که با مخترعان به هر شکلی که عادلانه باشه معامله کنید. میتونید کاری رو انجام بدید که توماس ادیسون انجام داد و موفق هم شد. یه شرکت تاسیس کنین و در قبال ساخت نمونه مهندسی ایده ها با مخترعان قرار داد های مالی ببندید و اونا هم متعهد بشن که مالکیت اختراع شون رو به نام شرکت شما بزنن.

این یه معامله عادلانه است چون هم مخترع میتونه مطمئن باشه که به پول می رسه هم کسی که بخواد اختراع رو بخره باید از شرکت شما بخره و همین امر به شما و شرکت تون اعتبار کاری خوبی میده.این چرخه کار ادیسون بود و من واقعا قبولش دارم. امیدوارم نور به قبر ادیسون بباره که با بی سوادی و کر بودن گوشهاش آدم باهوشی بود.

شرایط طوری شده که متاسفانه مسئولان دولتی هم پول بی زبون مردم رو صرف کمک های بلاعوض 3 تا 30 میلیونی به مخترعان می کنند. موضوع از اونجایی زشت و به دور از شان مخترعان میشه که برای گرفتن این تسهیلات باید هفت خان رستم رو بگذرونی و در بین واقعا عین یه نیازمند متکدی باهات رفتار می کنند.

من به شخصه 8 ماه زمان برای عضویت در بنیاد ملی نخبگان صرف کردم و آخرش چون مدارکم اولیه ام ناقص بود نخبه شناخته نشدم. نه فرصتی برای دفاعیه داشتم و نه حق اعتراض چون به قول خودشون اختراعات دو بار داوری میشن تا حرفی توش باقی نمونه. 

منم ول کردم و خلاص از من به شما نصیحت هیچ وقت طرف این نهاد ها نرید نه بنیاد ملی نخبگان نه سازمان حمایت از پژوهش گران کشور چون راه های بهتری هم برای بهره برداری از امتیاز اختراع و حتی ایده های شما هم هست. اصلا فرآیند ایده تا ثروت تو ایران اون چیزی نیست که همه فکر می کنند. برای این که یک ایده به ثروت تبدیل بشه کافیه شما طرح اولیه رو تکمیل کنی و یه نمونه اولیه هم بسازی.

نمونه اولیه 60 درصد از ادعا ها رو ثابت کنه کار شما به عنوان مخترع طرح کاملا تموم شده. این طرح رو ببرید مکان های مختلف مثل دانشگاه ها،پژوهشکده ها و حتی افراد عادی نشون بدید.یکی از اساتید خوشش بیاد همون 3 میلیون تومان رو به همراه 5 تا دانشجوی دکترا و فوق لیسانس با کلی آزمایشگاه و کارگاه تقدیم شما می کنه.البته وضعیت مملکت الان یکم خرابه ممکنه بودجه پژوهشی نداشته باشن ولی مهم نیست چون هزاران فرصت از این دست دارید و اگر بتونین بودجه ساخت نمونه مهندسی رو بدید هر دانشگاه و پژوهشکده ای برای شما فرش قرمز پهن می کنه.

"من خودم برای انجام کار هام به سازمان پژوهش ها سفارش میدم و خداییش دمشون گرم درسته که یکم مراحل اداری کندی دارند اما براتون انجام میدن عین دسته گل! تازه اگه کارتون خوب باشه اساتید اونجا باهاتون رفیق می شن و کلی بهتون حال میدن. واقعا من که اونجا میرم احساس می کنم با رفیقام قرار گذاشتم کلی بگو و بخند با مشاوره های عالی.

البته توصیه هایی هم می کنند که تکان دهنده است مثلا تو فلان جای دنیا فلان چیز رو ساختن هزار بار از ایده تو بهتره یا چرا تو فلان جشنواره شرکت نمی کنی و طرحت برای تجاری سازی خوب نیست و غیره اگر هم سفارشی داشته باشی میوفتن دنبالت برای معرفی کردن واقعا اینجاش جالبه فکرشو بکنین گنده یه پژوهشکده دست شما رو بگیره ببره فلان کارگاه یا آزمایشگاه بگه فلانی! کارای این دوست مون رو انجام بده! به طرز فجیهی ذوق برانگیزه به خدا همیشه تو چشمای بقیه می تونستم بخونم که "فلانی ببین چه گنده لاتیه که گنده پژوهشکده افتاده دنبال کاراش!!!" با ترس و لرز حسابی احترام میزارن و بله قربان! بله قربان!چشم! چشم! کارامو انجام میدادن.

هی... بگذریم هرچی از این سازمان پژوهش ها بگم کم گفتم اصلا یه تاپیک در موردش می زنم و کاملا باهاش آشناتون می کنم."

مشکلات مخترعان از نبود یه دانشگاه هست که بتونه رشته ای که واقعا متعلق به مخترعان باشه رو حداقل تا لیسانس و فوق لیسانس ساپورت کنه. رشته "مهندسی اختراع" که شامل مباحثی ترکیبی و البته باز برای تعلیم مخترعان با استعداد مملکت هست. میدونید مشکل از نبود زیر ساخت هاست. تا زمانی که اختراع یک "شغل" فرض نشه و مخترع هم شاغل محسوب نشه خب مملکت نیازی به این افراد نداره بنابراین ایجاد زیر ساخت های رفاهی و آموزشی برای این افراد هم کمی احمقانه است.

برای شروع کمک به مخترعان اول سعی کنین اختراع رو به عنوان یک شغل ثبت کنین. بعد از اون همه چیز درست می شه و آروم آروم شاهد به وجود آمدن رشته های تحصیلی مختلف، بازارکار برای این افراد زحمت کش جامعه و ایجاد شغل های جدید در سایه کار این افراد خواهیم بود.موفق باشید.سوالی بود بپرسید جواب میدم.